طب سنتی مجموعه ی علوم نظری و علمی است که در تشخیص ، پیشگیری و درمان بیماری های جسمی و روحی به کمک ما می آید.طب سنتی ایران تقریبا به 3000 سال قبل بر می گردد.کتاب های طب سنتی افرادی چون زکریای رازی و مخصوصا ابن سینا شهرت زیادی دارد تا جایی که قریب به 500 سال در دانشکده های اروپایی و آسیایی توسط اساتید تدریس شده است. اصول طبابت در این آثار طب سنتی، بر چهار طبیعت مزاج انسان یا اخلاط اربعه بوده از جمله: بلغم، صفرا، سودا و خون و نیز بر گرمی و سردی مزاج وبا توجه به نوع مشخصات بیمار، فرد درمان می شده است.
طب سنتی برای پیشگیری از بیماریها به روش زندگی صحیح تاکید دارد .طب سنتی بر این اصل، که بر افراد لازم است تا تغذیه ای متناسب با مزاج و مشخصات خود داشته باشند، استوار است . طب سنتی معتقد است، هر فرد اگر طبیعت مزاج یا ارگانیسم بدنش را نسبت به غذاهای سرد ‏یا گرم تشخیص دهد و در مصرف آنها اعتدال داشته باشد، دچارعوارض گوارشی ‏و … نخواهد شد.‏ طب سنتی بیماری ها را به 3 دسته ی بیماری های سوء مزاجی، سوء ترکیبی و بیماری های تفرق و اتصال تقسیم می کند.

افرادی که تغذیه ای متناسب با مزاج خود از لحاظ سردی ،گرمی ،خشکی یا رطوبت را ندارند در دسته بیماری های سوء مزاجی در طب سنتی هستند و افرادی که با نقصی در بدن به دنیا می آیند در رسته بیماری های مربوط به ترکیب یا تعداد طبیعی اعضا یا سوء ترکیب بوده و افرادی که در عضوی از بدن دچار شکستگی یا بد جوش خوردن ناحیه و محدودیت در حرکت اند در طب سنتی در دسته ی بیماری های تفرق و اتصال قرار می گیرند.

در طب سنتی گیاهان دارویی و موادی که منشاء حیوانی و طبیعی دارد رایج است.

متخصصان همواره بر این موضوع تاکید دارند که مصرف داروهای گیاهی طب سنتی همزمان با سایر داروهای مورد استفاده بیمار ممکن است تاثیر عکس یا عوارض جانبی خطرناکی را بوجود آورد.

در طب سنتی، مواد غذایی سرد ، ارزش غذایی منفی داشته و موجب سستی و بی حالی، ضعف عمومی، رنگ پریدگی،‌ کم حوصلگی، پرخوابی و کاهش نیروی ‏جنسی و.. می شود. و بالعکس در طب سنتی مواد غذایی گرم سبب افزایش فشارخون ،کم خوابی ،‏برافروختگی چهره،‌ جوش صورت و.. می شود.نا هماهنگی بین مزاج و غذا به عقیده طب سنتی سبب بروز اختلال در اندامهای ‏داخلی مانند قلب و ریه شده و فرد احساس بیماری می نماید.

برخی روش های درمانی در طب سنتی

1– گیاه درمانی

درمان بیماری ها توسط گیاهان را “گیاه درمانی” گویند. ایران دارای 2500 نوع گیاه دارویی شناخته شده است که قریب به 200 نوع آن مصرف عام دارد و تقریبا300 -400 نوع آن در درمان با طب سنتی بکار می رود، البته تعدادی از این گیاهان خواص مختلفی دارند مانند سیاه دانه که برای معالجه 72 مرض مفید بوده یا گیاه آویشن که مزایایی چون ضدقارچ، ضد باکتری، آرام بخش، تقویت کننده چشم و…دارد. البته دقت در این موضوع که گیاهی بودن دارو دلیلی بر بی ضرر بودن آن نیست مهم است. واینکه گیاهان نیز فاقد عوارض جانبی نیستند.

2– ماساژ درمانی (Massage therapy)

درمان بیماری های اسکلتی، عضلانی ، گوارشی، رفع استرس و افسردگی، سردردها، بهبودی جریان خون و افزایش اکسیژن رسانی به بافت ها از مزایای ماساژ درمانی است.

3-شیاتسو (Shiatsu)

در طب سنتی ،فشار آوردن توسط انگشتان دست بر نقاط حیاتی بدن برای سلامتی، را “شیاتسو” گویند. شیاتسو روشی موثر و پیشگیری کننده بوده و مورد استفاده در بیماران دچار افسردگی یا بی خوابی و.. می باشد.

4- حجامت (Cupping)

یکی از روشهای خون گیری در طب سنتی است و برای پیشگیری و درمان بیماری هایی چون آسم، اعتیاد به مواد مخدر، سردردهای میگرنی، چربی خون، غلظت خون و بیماری های پوستی کاربرد دارد.

5- بادکش درمانی (Dry cupping)

ایجاد مکش در نقاط مختلف بدن موجب انبساط عروقی بدن و پراکندگی مواد از نقطه ای خاص می شود که طب سنتی آن را حجامت خشک نیز نام می دهد.

6- زالو درمانی (Leech therapy)

از روش های خون گیری طبی بوده که به خاطر روش خون گیری و ماده هیرودین که توسط زالو به بدن وارد می شود در طب سنتی جایگاه ویژه ای دارد.

 منبع : kolbeyesalamati.com